Kompresje klatki piersiowej stanowią kluczową część resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO). Ich celem jest sztuczne wymuszenie krążenia krwi, co pozwala na dostarczenie tlenu do serca i mózgu, zachowując przy tym funkcje życiowe organizmu, zanim nadejdzie pomoc medyczna.

Prawidłowa technika uciskania:

• Miejsce ucisku: Kompresje należy wykonywać na dolnej części mostka, w miejscu, gdzie znajduje się część chrzęstna (poniżej linii brodawek piersiowych).

• Ułożenie rąk: Aby wykonać kompresję, jedną dłoń kładziemy na środek klatki piersiowej, a drugą na niej, trzymając ręce proste. Palce powinny unikać kontaktu z mostkiem, a cała siła ucisku powinna pochodzić z rąk i ramion.

• Pozycja ciała: Ucisków należy wykonywać z pełnym wyprostowaniem rąk, w postawie wyprostowanej (stać na kolanach, nad poszkodowanym). Siła nacisku powinna pochodzić z ciężaru ciała.

Głębokość ucisku:

• Głębokość kompresji: Ucisk na klatkę piersiową powinien wynosić co najmniej 5 cm (do 6 cm) głębokości w przypadku osoby dorosłej. Ważne jest, by nie uciskać zbyt płytko, ponieważ nie zapewni to odpowiedniego przepływu krwi.

Częstotliwość ucisków:

• Szybkość: Kompresje należy wykonywać w tempie około 100-120 na minutę, czyli mniej więcej dwie kompresje na sekundę. To tempo odpowiada rytmowi popularnej piosenki „Stayin’ Alive” zespołu Bee Gees, która może pomóc utrzymać odpowiednią prędkość ucisków.

• Przerwy: Należy unikać długich przerw między kompresjami, aby zapewnić ciągłość przepływu krwi.