Defibrylator zewnętrzny (AED) jest urządzeniem medycznym, które może pomóc przywrócić prawidłowy rytm serca w przypadku zatrzymania krążenia wywołanego arytmią (np. migotaniem komór). Jego zastosowanie jest kluczowe w procesie resuscytacji.
Zadanie: AED ma na celu wykrycie nieregularnego rytmu serca, który może być niebezpieczny (np. migotanie komór), i zastosowanie szoku elektrycznego, który może przywrócić prawidłowy rytm serca. Dzięki temu urządzeniu można zwiększyć szanse na przeżycie osoby w stanie zatrzymania krążenia.
Zastosowanie : AED analizuje rytm serca i decyduje, czy szok jest potrzebny. Jeżeli urządzenie wykryje migotanie komór lub inne nieprawidłowości, zaleci wykonanie defibrylacji. Urządzenie prowadzi użytkownika krok po kroku, pokazując, kiedy należy nacisnąć przycisk, by zastosować szok.
Umieszczenie elektrod: Przed użyciem AED należy umieścić elektrody na klatce piersiowej poszkodowanego – jedna na górnej części klatki piersiowej, a druga na dolnej części (w pobliżu żeber).
Włączenie AED: Po umieszczeniu elektrod, urządzenie zostanie włączone automatycznie lub przez naciśnięcie przycisku „włącz”. AED zacznie analizować rytm serca.
Postępowanie podczas analizy: Podczas analizy rytmu serca, należy upewnić się, że nikt nie dotyka poszkodowanego, aby analiza była dokładna.
Aplikacja szoku: Jeśli AED zidentyfikuje, że szok jest potrzebny, wezwie do naciśnięcia przycisku „defibryluj”. Przed naciśnięciem przycisku, należy upewnić się, że nikt nie dotyka pacjenta.
Kontynuacja RKO: Po zastosowaniu szoku, jeśli poszkodowany nadal nie wykazuje oznak życia, należy kontynuować RKO zgodnie z cyklem 30 kompresji i 2 wdechów, aż do przybycia służb ratunkowych lub do momentu, gdy poszkodowany odzyska przytomność.
AED jest niezwykle ważnym narzędziem w ratowaniu życia, szczególnie w sytuacjach nagłego zatrzymania akcji serca, kiedy czas ma kluczowe znaczenie.